Recensie: Star Trek XI

De trailers van de nieuwe Star Trek-film hebben al veel verraden maar zeker niet alles. Want wat is de rol van Leonard Nimoy precies? Komt hij alleen maar terug uit de toekomst om ‘live long and prosper’ te zeggen of komt er meer bij kijken? En hoe kan het dat de jonge Spock (Zachary Quinto) een zwarte dame omhelst en bovendien helemaal uit zijn dak gaat? En krijgen de jonge Kirk (Chris Pine) en Spock echt ruzie zoals het in de trailer lijkt?



Feit is dat de nieuwe Star Trek-film aan alle verwachtingen voldoet. Of de antwoorden op bovenstaande vragen nou ‘ja’ of ‘nee’ zijn, maakt eigenlijk niet uit. De schrijvers van het verhaal hebben op een vernuftige manier Kirk en Spock tot elkaar gebracht zoals we ze kennen uit de tv-serie uit de jaren 60. De onderlinge grapjes, de zure dr. McCoy en ‘miracle worker’ Scotty zijn gevormd volgens de karakters uit de tv-serie. De nieuwe McCoy is net zo cynisch.

Zelf had ik verwacht wel even te moeten wennen aan een technologische update van de kleding, ruimteschepen en technologie (of het gebrek daaraan) uit de oude serie. Maar van wennen was geen sprake: opnieuw is op een slimme manier een mix gemaakt tussen de kenmerken van het oude Star Trek en alle special effects die nu mogelijk zijn.

Die special effects zijn indrukwekkend. De Enterprise komt in een wolk van ruimteoorlog-afval terecht en een planeet wordt weggezogen in een zwart gat. Daarvan vraag ik me af hoe ze dat in film 12 gaan oplossen want het is niet zomaar een planeet met niet zomaar een dode als gevolg. Waar de schrijvers ook trouw zijn gebleven aan de eerste serie: Kirk, Sulu en een onbekende rookie duiken de ruimte in om ‘de aarde te redden’. Raden wie dat niet overleeft?



Conclusie: Star Trek is een geloofwaardige film die niet alleen voor Trekkies leuk is maar ook andere filmliefhebbers zal pakken door de humor, de afwisseling in het verhaal en de special effects. J.J. Abrams mag trots zijn op zichzelf. Star Trek gaat vandaag in première en ik zeg: op naar Star Trek 12.